Over de hele wereld vinden we plekken waar de gemiddelde levensverwachting wonderbaarlijk hoog ligt. Deze plekken worden ook wel Blauwe Zones genoemd. De mensen hier leven langer, gelukkiger en gezonder. Onderzoeker Dan Buettner heeft onderzoek gedaan naar deze blauwe zones en een kijkje genomen in de levens van deze gelukkige oude mensen. Leven ze langer door een specifiek dieet? Sporten ze buitengewoon veel? Of zit het gewoon in hun DNA? Het blijkt een lastig vraagstuk en een combinatie van meerdere factoren. Toch zijn er een aantal gemeenschappelijke kenmerken gevonden om langer te leven.
- Natuurlijke lichaamsbeweging
De mensen in Blauwe Zones rennen geen marathons en gaan niet naar de sportschool. Gewone lichamelijke activiteiten zoals wandelen en werken in de tuin zijn daarentegen onderdeel van hun dagelijks leven. De omgeving waar ze in leven stimuleert ze continu om te bewegen, zonder dat ze daarbij hoeven na te denken. De bewoners van de Blauwe Zone in Okinawa, een eilandenarchipel nabij Japan, werken bijvoorbeeld nog tot op late leeftijd op de akkers, ze vangen vis en werken in de tuin. - Het hebben van een doel
De mensen uit Okinawa noemen het ‘’Ikigai’’ en in Costa Rica wordt het ‘’Plan de vida’’ genoemd, maar het principe blijft hetzelfde. Men vindt het in deze gebieden essentieel om elke dag wakker te worden met een doel. Zo blijven mensen ook na hun pensioen actief, wat hun levensverwachting bevordert. - Regelmatig pauzeren
Ook in de Blauwe Zones wordt stress ervaren, net zoals in de rest van de wereld. Echter hebben zij hier ieder hun eigen manier of ritueel gevonden om van deze stress te ontsnappen en zo de rust weer even terug te vinden. Op het Griekse eiland Ikaria doen ze elke middag een dutje, op Sardinië houden ze een ‘’siësta’’ en de Okinawanen nemen elke dag een paar momenten om aan hun voorouders te denken. Zo voorkomen ze dat overmatige stress gaat leiden tot chronische ontstekingen en andere leeftijdsgebonden ziekten. - De 80% regel
In vrijwel elke Blauwe Zone bleken de de borden en glazen kleiner te zijn dan waar wij in het Westen aan gewend zijn. Ook eten ze vaak hun kleinste maaltijd aan het einde van de dag. In Okinawa bestaat er zelfs een specifiek begrip, hara hachi bu, dat inhoudt dat je hoort te stoppen met eten wanneer je voor tachtig procent verzadigd bent. Dit niveau is bereikt wanneer je best meer kan eten, maar geen honger meer hebt. De 20% tussen het niet hongerig meer zijn en een vol gevoel kan het verschil zijn tussen het verliezen van gewicht of juist dikker worden. - Verse groenten en fruit
In alle Blauwe Zones vormen verse groenten en fruit het voornaamste bestanddeel van elke maaltijd. Vlees wordt niet veel gegeten. Als er dan vlees wordt gegeten, is dit meestal varkensvlees. Kenmerkend is ook dat dierlijke eiwitten slechts in kleine hoeveelheden worden genuttigd. Daarnaast zijn bonen ook een belangrijk onderdeel van het dieet van honderdjarigen. Verschillende boonsoorten worden genuttigd, zoals zwarte bonen, tuinbonen, sojabonen en linzen. - Wijn
Ook wijn schijnt bij te dragen aan het oud worden van de mensen in Blauwe Zones. Er wordt vaak dagelijks met mate alcohol genuttigd, zo’n 1 á 2 glazen per dag. Bij voorkeur tijdens het avondeten of een gezellig moment met vrienden. - Gevoel van gemeenschap
De mensen in de Blauwe Zones maken deel uit van een groep of geloofsgemeenschap. Het maakt niet uit welk geloof, maar het gevoel van geborgenheid dat een groep biedt maakt deze mensen gelukkiger en draagt kennelijk bij aan de levensverwachting. - Geliefden
Bijna alle honderdjarigen in de blauwe zones stellen hun familie en geliefden op de eerste plaats. Vaak worden ouders en grootouders worden in huis genomen of wonen dichtbij hun kinderen. Ze zijn trouw aan een levenspartner en zetten zich in voor de relatie en zorgen goed voor hun kinderen, zodat zij dit later ook voor hun ouders zouden doen. Ook gaan mensen niet met pensioen, maar blijven actief tot het einde van hun leven.
